Woensdag, onze laatste dag in Hua Hin

We hebben nogal een onrustige nacht gehad. Sam is nog beroerder geworden en heeft volgens mij de Thaise griep ?! Onze klein man lag om half 3 vannacht ineens naast me. Maar hij lag zo te woelen dat wij geen oog dicht konden doen, dus hebben we hem weer terug gelegd in zijn eigen bed. En toen merkte ik dat ik me ook hartstikke beroerd voelde. Toch allemaal weer in slaap gevallen maar om 6u was Rewat alweer wakker en heeft hij gelukkig nog 2u bij ons in bed gelegen en geslapen.

Toen hij naar het toilet ging, nog half slapend, bleek dat hij aan de diarree was. Achot, hij keek er ook zoooo zielig bij. Waarschijnlijk voelde hij zich dus ook niet lekker. Sam en ik hadden het super koud en hadden de bibbers. Lekker heet gedoucht en een pilletje ingenomen allebei. Daar werden we allebei weer zo gammel van dat we snel iets zijn gaan eten. Ohohohoh, wat een ellende ;-(

Na het ontbijt ging het weer iets beter. Helaas gaat het met het weer nog steeds niet beter. Het blijkt in het zuiden van Thailand echt heel erg te zijn met regen en overstromingen. Dan valt het hier nog wel mee. Het is in ieder geval droog.

Vanmiddag nog heel even bij het zwembad gelegen maar het was echt te koud. Na het lunchen waren we weer zo moe en beroerd (waarschijnlijk was het pilletje uitgewerkt) dat we met z’n 3en een uur geslapen hebben. Waarschijnlijk is Rewat toch ook niet helemaal lekker want ’s middags slapen is ons eigenlijk nog nooit gelukt. Hoewel de pleegmoeder vertelde dat hij van 11.00 tot 12.00u normaal slaapt. Sam en ik hadden weer helemaal de bibbers. Het lijkt toch echt wel op koorts. Ik heb een super hete douche genomen en een pilletje en kreeg  toen weer een opvlieger…… !

We hebben toen maar besloten roomservice te bestellen ipv weer helemaal aan te kleden en de stad in te gaan. Rewat snapte daar natuurlijk niets van. Nadat hij in bad was geweest gaat hij zich normaal gesproken aan kleden en dan gaan we weg om te eten. Toen ik zei dat hij alvast z’n pyama aan kon doen, nee nee, dat ga ik niet doen hoor, ik wil nog niet naar bed. Dus hij heeft zich netjes aangekleed voor het diner op de kamer. Ook prima hoor.  Want het eten op de kamer werd gewoon een super chic diner. Ze kwamen het eten met tafel en al brengen, heel chic gedekt met wit damast. We kwamen niet meer bij. Het eten was ook super lekker.

Na het eten storten wij helemaal in en vonden het tijd om te gaan slapen aangezien we ons weer steeds beroerder gingen voelen. Maar daar dacht Rewat heel anders over. Die had natuurlijk ’s middags een uur geslapen en was weer helemaal wakker. Uiteindelijk lagen Sam en ik te pitten en zat Rewat om 23.00u nog rechtop in bed liedjes te zingen. Ik werd om 1u wakker en de mannen waren in diepe rust. Rewat in zijn eigen bed gelegd en gelukkig niet meer gehoord. Wij daarentegen hebben weer lopen spoken vannacht. Weer heel erg koud, beroerd, heel zwaar hoofd. Om 5u toch maar weer een pilletje ingenomen. Weer heel erg liggen zweten en nog wat uurtjes kunnen pakken.

Het is nu 11u en het gaat redelijk. Straks de koffers inpakken want we gaan om 1u terug naar Bangkok. Het was wel erg fijn om met z’n 3en te zijn. We merken dat als hij enkel Nederlands hoort, hij het ook sneller oppikt. Als we nu zeggen: schoenen uit, of kleren aan doen, of we gaan eten, dat hij het snapt. Als we nu terug gaan naar dhr Pramote dan hoort hij natuurlijk ook weer Thais dus dan is de verwarring weer compleet. We kijken er echt naar uit om lekker naar huis te gaan.  Dan hoort hij echt alleen maar Nederlands en blijft zijn omgeving hetzelfde. Dan kunnen we echt gaan werken aan onze ontwikkeling met z’n 3en en langzaam aan gaan opvoeden. Want dat heeft hij wel echt nodig.

Tot gauw weer ! Liefs uit Thailand

PS ik begreep dat sommigen de filmpjes niet kunnen zien. Soms doet hij het inderdaad even niet, als het goed is doet hij het later wel weer.

Kijk eens wat een coole toren ik heb gemaakt !!

Dinsdag, waar blijft de zon ?

Gisteren was het al verry windy, en vandaag was het nog erger. We zijn tenslotte Hollanders, dus ff lekker klagen over het weer. Vandaag kon de zon zich wederom geen weg banen door het dikke wolkenpak, en met die harde wind erbij was het eigenlijk gewoon koud ;-( Sam is er gewoon verkouden van geworden. Hij heeft vanavond maar een jacky gekocht met lange mouwen want die had hij niet mee genomen.
Ik moest ook zo lachen om de opmerking van dhr Pramote van de week. Hij zei: jullie Hollanders  praten altijd over het weer !! Dat doen wij hier nooit !! Nee, he he, dat snap ik als het altijd 30 graden is............ Behalve nu dan. Maar dan praten ze nog steeds niet over het weer. Nou, wij  wel hoor. Gaan we helemaal naar Thailand, 11 uur vliegen, hebben we alsnog hetzelfde weer als in Nederland, Bahhhhhhhhhh......!!!

Zo ......genoeg geklaagd........!\
Geniet van een bijzondere uitvoering van "Lief klein konijntje".

Vanmiddag dachten we dat het een beetje ging opklaren dus zijn we even naar het zwembad gegaan. Maar na 10 minuten was het zelfs voor Rewat te koud. Gelukkig leverde dit wel een mooi handdoek moment voor papa op !!

Toen alle stickers opgeplakt waren in mijn boek, bleef er nog een mooie sticker over om als zorro masker te gebruiken. Kijk maar hoe stoer ik eruit zie. Ik heb zelfs net zo'n sikkie als papa.

Hopelijk kan ik morgen nog zwemmen en schijnt de zon want dat is onze laatste dag hier. Donderdag ga ik samen met mijn papa en mama terug naar Bangkok om mijn paspoort op te halen. En zaterdag ga ik weer met de "Kruen Bin" (=vliegtuig). Dat vind ik super gaaf !!

Tot gauw en dikke knuffels van ons

Maandag, helaas geen zon vandaag

Toen we vanmorgen wakker werden (ja ja, vaste tijd om 7.00u) toen had het geregend en het zag er zwaar bewolkt uit. Dat wordt geen zwembad vandaag ;-( Dan maar weer shoppen ;-)

Na het ontbijt gelijk door naar het winkelcentrum. Zijn we gewoon te vroeg !! Ze gaan pas  om 10.30u open en wij staan daar al om 10.15u op de stoep. Dat hebben we ook nog nooit meegemaakt, voor openingstijd al voor de deur staan. Stoere gympen voor Rewat gekocht en een leuk tennissetje voor mama.

Het was weer een leerzame dag vandaag. Omdat het gisteren zo goed ging, hebben we misschien onbewust toch al iets te grote stappen willen zetten. Na al dat rijst eten hadden we zin in iets anders en we hadden bedacht vanmiddag een pizzaatje te gaan eten. Nou, daar dacht Rewat toch heel anders over. Normaal gesproken eet hij alles of proeft het in ieder geval, maar dit was weer een nieuw restaurant en  pizza……………. Dat zal hij nog nooit eerder hebben gezien of geproefd. Dus tijd om lekker obstinaat te worden en met de stoel te gaan schuiven, en op de grond te gaan zitten en lekker hard te gaan gillen……… Jammer hoor, want wij vonden de pizza erg lekker. Heel verrassend ook, als je bedenkt dat je in Thailand bent. Dus toen maar snel terug naar het hotel. En toen had Rewat natuurlijk honger dus die wilde lekkere snoepjes.  Ja dag, niet eten is ook niet snoepen ….. Dat betekende weer drama………Huilen, gillen en niet meer rustig te krijgen gewoon. Enfin, uiteindelijk na een half uur was iedereen weer bedaard. Toen wij er nog eens goed over hadden nagedacht en de situatie nog eens hadden teruggehaald, kwamen we tot de conclusie dat we misschien toch al teveel wilden. En eerst shoppen, toen pizza en dan ook nog eens opvoedkundig bezig zijn door snoepjes te weigeren. Weet je wat, eet jij lekker die zak met snoepjes leeg !! Dat opvoeden komt thuis wel. Voorlopig rijst en evt. frietjes voor Rewat. En dat eet hij gelukkig erg goed. Soms wel 2 borden vol. Dus laten we het onszelf vooral niet te moeilijk maken in deze begin periode van onze tijd samen. Het is tenslotte nog geen 2 weken.

Oké, ook weer een mooi leermoment voor ons. Gelukkig kunnen we er samen goed over praten en elkaar ondersteunen als Rewat uit z’n dak gaat. De rest van de dag is het super gezellig geweest. We zijn naar het strand gegaan want Sam had Gio beloofd om Rewat voetballen te leren. Nou Gio, het gaat m al redelijk goed af, maar jij kunt hem vast nog wel wat truckjes leren. Kijk maar:

Alle goeie voetballers zijn linksbenig !!

Ik schreef gisteren al dat onze kanjer nu al meertalig is. Nou, vandaag lijkt hij wel een Belg !! Heel de dag zegt hij nu: "A mai". Volgens mij betekend het iets van "nog een keer" dus dat hebben we  hem nu geleerd te zeggen. Kijk maar en luister vooral naar een gezellig moment op een winderig strand van vanmiddag.

 

Het is voor ons nu tijd om te gaan slapen. Morgenochtend staat ons manneke vast weer om 7.00u op ons bed te springen. Welterusten en tot morgen.

liefs van mama Corola en haar mannen

Zondag in Hua Hin

Vanmorgen zijn we naar een shopping mall (sorry winkelcentrum) hier in de buurt geweest.  Nog wat extra kleertjes voor Rewat gekocht ( a 1,- tot 2,- per stuk). Je ligt echt in een deuk. En natuurlijk een nieuwe “rot djon” = auto, want die andere heeft hij bij de boardmeeting in het adoptiecentrum naar beneden gegooid……!! En een super coole bril voor in het zwembad. Kijk maar hoe cool tie staat !!

En ongelofelijk, wat een bijzonder kind hebben wij zeg. Hij is nu al meertalig !! Zegt hij vanmiddag ineens “thank you”. We kwamen echt niet meer bij. En wat nog het allermooiste is, hij zegt nu papa en mama !!! Yes ;-)  In de shopping mall waren de mannen mij kwijt. Ja mama is even met haar favoriete bezigheid bezig, nl shoppen. En Sam en Rewat maar roepen: “mama, waar ben je”? Hihihihihihi echt te grappig……………..

Vanavond weer bij hetzelfde restaurantje  hier op de hoek gaan eten. Lekker veilig voor Rewat, elke dag hetzelfde plekkie, en super lekker eten voor erg weinig geld. Voor 10,- euro hebben we alle drie een super lekker thais gerecht met rijst,kip en groente. Vandaag ging het zo goed en Rewat had zoveel lol dat we zelfs na het eten nog een klein rondje over de nightmarket hebben gemaakt. Op de kamer nog wat met de blokken gespeeld en in een record tijd is hij in slaap gevallen.

Morgen weer een nieuwe dag vol nieuwe avonturen.

Welterusten ;-)

PS Tennismaatjes: we zijn benieuwd hoe het is gegaan vandaag ? Zijn we kampioen ??

De eerste dag in Hua Hin

Wat is het heerlijk om weer terug te zijn in dit super mooie resort Sofitel in Hua Hin. Het lijkt nog mooier dan 2 jaar geleden toen we hier waren. En de service en de faciliteiten zijn nog luxer dan toen. Het ontbijt ’s morgens is niet te geloven. Zoveel keus, dat  het gewoon schaamtevol is om te bedenken hoeveel armoede er in Bangkok is en hoeveel overvloed hier. Er is keus uit Thais ontbijt (lekker voor Rewat, pandan rijst met wat bouillon en gehakte kip), Japans (noodles en miso soep), Engels (de welbekende worstjes en witte bonen in tomatensaus). Dan kun je omelet laten maken, of wafels of een milkshake van vers fruit. Susi, verschillende soorten vis en kaas ! Veel fruit………. Enfin, het is gewoon too much. We kunnen weer lekker bij eten want het ontbijt in het hotel in Phitsanoluk was niet zo lekker. Ik werd zo misselijk ’s morgens van die rijstlucht dat niets me meer smaakte.

Vandaag  hebben we heel de dag lekker bij het zwembad gelegen. Rewat is een echt waterratje. Bandjes om is ook geen enkel probleem, juist erg leuk dat hij zich naar achteren kan laten vallen en dan lekker blijven drijven.  Met andere kindjes spelen is nog wel een beetje eng. Wij kunnen ook niet goed horen of zien of het Thaise of Japanse mensen zijn. We verstaan ze geen van allen ;-) Rewat probeert wel contact te maken door dat andere ventje nat te spetteren en de ene x vind hij dat goed en de andere x vind hij het minder leuk en loopt het mannetje weg. Maar praten doet hij niet met ze.

En wat een gelukzalig moment vanmiddag zeg. Moeders  (en vaders vast ook ) jullie herkennen dit vast wel. Het moment dat Rewat uit het zwembad kwam en ik hem in een handdoek wikkelde en hij bij mij op schoot kwam zitten om  op te warmen. En hij bleef zowaar wel een kwartier zitten. Heerlijk om lekker met hem te knuffelen, over z’n ruggetje te kunnen wrijven en kusjes op z’n hoofd te kunnen geven. En hij liet alles toe…….. !? Ik schoot weer helemaal vol en voelde mijn hart gewoon letterlijk open gaan. Mmmmmmm een geweldig moment ;-)

Het was vandaag heel verraderlijk weer. Wel lekker warm (ongeveer 28gr) maar het zonnetje kwam niet door het dikke wolkenpak heen. En toen we op de kamer terugkwamen en ik in de spiegel keek, zag ik daar een rode kreeft !! Het werd wel tijd om wat kleur te krijgen naast die 2 mooie donkere mannen van mij, maar dit is de verkeerde kleur !!  Hihihihi au au au au ……….

Ik kom momenteel niet meer bij……..(van het lachen)! Het is nu 19.00u en Sam is met Rewat met de blokken aan het bouwen en het liedje van ‘lief klein konijntje heeft een vliegje op zijn neus” aan het zingen. En Rewat gaat steeds meer woordjes meezingen en de gebaren meedoen. Echt te leuk………….;-)

Hij gaat steeds meer Nederlandse woordjes oppikken. “Solly” als hij een boer laat, “lekkel” bij het eten, “niet gooien” dat roept hij nu regelmatig,  hoewel hij niet weet wat het betekend maar dat komt vast nog wel. Papa en mama zegt hij nog niet maar als Sam zegt; “geef maar aan mama” dan komt hij wel naar me toe dus hij begrijpt ’t al wel.

Vanavond met het eten was  hij zo moe dat hij aan tafel al bijna in slaap viel. We hebben hem toen in de buggie gezet en zijn gauw naar huis gereden. Komen we thuis aan, is meneer weer helemaal wakker…..!! Helaas, we dachten dat wordt een makkie vanavond, maar hij blijkt toch onvermoeibaar. Dan maar weer ons slaapritueel uitvoeren.

Tot morgen !! Mama gaat even net doen of ze slaapt anders blijft onze kanjer doorgaan met spelen tot ………??? Dat proberen we nog maar even niet uit.

Sawadee, liefs van Corola en haar mooie mannen

  

Lekker chillen in mijn blote billen

Lekker chillen in mijn blote billen (in Hua Hin)

Rewat: “Het liefst loop ik heel de dag in mijn blote billen, maar dan moet ik van mijn papa en mama weer een broek aan.......... ;-(“

Gister was een super goeie dag. Rewat is maar 1x boos geweest. En waarom is ons een raadsel. Meestal is het omdat hij zijn zin niet krijgt, maar gisteren………?? Maakt niet uit, het gaat steeds beter.

Vandaag was het weer 2x raak, maar het lijkt erop of de boosheids aanvallen korter worden. We beginnen elkaar steeds een beetje beter te begrijpen. Hij begint nu echt wel door te krijgen dat we slaan en knijpen niet goed vinden. Als het gewoon vanuit spelen is (en dat zie je duidelijk aan zijn gezichtsuitdrukking) dan reageren we door te zeggen dat het pijn doet en ga ik over die plek wrijven. Dan gaat hij ook wrijven en is het weer goed. En als we iets niet goed vinden en hij is moe, dan heeft hij een hele andere gezichtsuitdrukking, meer vol venijn en agressie. En als hij dan slaat en knijpt dan laten we hem voelen dat dat echt pijn doet en dat we dat niet goed vinden. Dan gaat hij uiteraard wel huilen maar we kunnen dan nu wel steeds sneller weer naar hem toe om hem te troosten.

Hij zegt nu ook regelmatig: “niet gooien”. Hahahahahaha, ja als je dat 40x per dag hoort, ga je het vanzelf nazeggen. Alleen jammer dat hij nog niet begrijpt wat het betekent……….!

Vandaag met de taxi naar Hua Hin, een rit van 3 uur. Ging prima, onderweg even stoppen, tsji pauze (plas pauze) en van de taxi chauffeur heeft hij lekker een zakje fruit gekregen. De taxichauffeur sprak geen woord engels, lekker handig. Gelukkig had hij een briefje met allemaal woordjes in het thais en engels en nederlands zodat we dat konden aanwijzen als het troebel werd voor onze ogen en we dus echt even moesten “tsjien”. Hij heeft ons heel netjes bij het hotel gebracht. Deze taxichauffeur is al 15 jaar een vriend van dhr Pramote dus we hadden er ook alle vertrouwen in. Hij blijkt trouwens ook dhr  Pramote te heten….? Familie ……?

Toen we aankwamen is Sam gelijk gaan zwemmen met Rewat. Dat heeft hij waarschijnlijk nog nooit gedaan, dachten we. En aan zijn reactie bij het badderen te zien, moet hij dit wel erg leuk vinden. En ja hoor. Hij vond het super leuk !! Maar na een half zwembad te hebben ingeslikt was  het genoeg. Het was ook niet zulk heel mooi weer dus hij liep te bibberen van de kou. Lekker  aangekleed en even gechilled in de kamer. En toen was het tijd voor papa en mama  om te chillen (nee niet in onze blote billen ;-) en zijn we (eindelijk) een wijntje gaan drinken in de lobby van het hotel. Errug lekker, en dat mag ook wel voor 8.50 euro per stuk !! Voor dat bedrag hebben we ’s avonds met z’n 3en gegeten…………..! Morgen zoeken we het restaurant waar het happy hour is ;-)

Tenslotte, ter afsluiting van deze dag en van dit verslag; het bedritueel. Zoals ook wel verwacht heeft het vanavond wat langer geduurd voordat Rewat ging slapen. Het zijn natuurlijk weer allemaal nieuwe indrukken. Een nieuwe omgeving, nieuwe kamer, lange taxirit, wezen zwemmen, het stadje in om te eten (ipv aanschuiven aan de keukentafel bij mw Pramote). Maar na een uur is het ons weer gelukt………… hij slaapt !!

Morgen hopelijk veel zon en lekker veel zwemmen.

Welterusten

PS1: Tante Greet, bedankt voor de mooie rugzak, ik neem m overal mee naartoe

PS2: Gio, morgen gaat papa mij leren voetballen.

AARDBEVING????

Wij kregen v/h thuisfront (Greetje) een sms hoe 't met ons was, want er was een aardbeving in Thailand. Luitjes hier niets aan de hand. Het was in het noorden van Thailand en wij hebben er niets van gemerkt. Dus maak jullie geen zorgen. Wij zijn sinds vandaag in Hua Hin ff weekje chillen a/h strand.

Sawadee.....

Foto's dierentuin

Wauw !! We zijn nog maar net binnen en we staan gelijk heel dicht bij de giraffe die aan het eten is.

Dit is mijn favoriete bezigheid, met de buggie rijden. Ik kijk alleen niet voor me dus bots overal tegenaan. 

check dit filmpje, Rewat kan al zelf in een vliegtuig vliegen ...........!!

De 8e dag, we zijn nu een week samen !

Gisterenavond duurde het in slaap vallen toch iets langer dan gedacht. Wij dachten slim te zijn en hebben het lachkussen opgeborgen. Dit gebruikt hij nl om zichzelf en ons wakker te houden. Het is een klein kussentje waar een schaterlach uitkomt als je er op drukt. Hartstikke leuk natuurlijk maar na 10x dicht tegen je oor te hebben gehad kun je echt gelijk door naar Schoonenberg voor een hoortoestel. Dus die hadden we opgeborgen. Zolang hij iets niet ziet weet hij ook niet meer dat het bestaat. Maar gisteren in het winkelcentrum hebben we nog wat speelgoed voor hem gekocht. Hij bouwt graag dus we hebben een soort van duplo gekocht, maar dan de thaise versie. Hij was lekker met die blokken aan het bouwen op het grote bed en normaal valt hij dan vrij snel in slaap. Maar ja, als het 100 blokjes zijn, dan is meneer wel even bezig. Oke, weer een leer voor vanavond, iets minder blokjes op bed leggen ;-)

Vanmorgen naar de dierentuin in Bangkok geweest. Dat was een groot succes. De dieren kun je van heel dichtbij zien en het is mooi aangelegd met veel groen. Rewat vond vooral het rijden met de buggie weer fantastisch. Bij een souvenir winkeltje dacht ik: even kijken of hij misschien een knuffel wil. Het olifantje wat we hadden opgestuurd ligt nog bij de  pleegouders. En voor het slapen is dat misschien wel handig. Maar Rewat heeft alle dieren in zijn handen gehad en ook allemaal weer heel netjes teruggezet. En toen we weg wilden gaan ging hij gelijk mee ………..?! Oke, dus geen behoefte aan een knuffel. Ook goed. Hij speelt toch liever met autootjes en treinen enzo.

We zijn nu een week een gezinnetje met z’n 3en en het lijkt erop dat het steeds iets beter gaat. Hij heeft wel een eigen willetje en als hij zijn zin niet krijgt word hij nog wel boos, maar niet meer zo heel fel met slaan en knijpen dan in het begin.

We hebben van de week ook een nieuwe tactiek bedacht (of eigenlijk gezien bij Ying, de moeder van Tulip). Als Tulip haar moeder slaat, doet Ying net of ze pijn heeft en gaat huilen. Dan stopt Tulip en gaat haar moeder troosten. Hé dacht ik toen, dat ga ik ook eens proberen. En ja hoor, het werkt ! Zo leren we allemaal elke dag een beetje bij.

Vandaag voorlopig de laatste dag bij de familie Pramote. Morgen brengt meneer Pramote ons naar Hua Hin en blijven we daar een weekje lekker aan het strand. Ik ben heel benieuwd hoe hij dat vindt. Hij is echt gek op water en bij het hotel hebben ze 3 zwembaden dus dat moet helemaal goed komen. Alleen het internetten zal daar iets lastiger worden denk ik, wat waarschijnlijk hebben we geen Wifi op de kamer. Maar goed, we zullen zien.

Ik zal ook nog wat foto’s plaatsen en kijken of het nu lukt om een filmpje te plaatsen. De filmpjes van de videocamera willen er niet op, maar misschien het filmpje wat ik met het fototoestel heb gemaakt wel.

Sawadee, tot gauw, xxx

Het is nu echt officieel !

Vanmorgen de boardmeeting gehad. Nu is hij officieel onze zoon !! Weer een bijzondere dag. Er waren vandaag 17 families met kinderen die een boardmeeting hadden. Uit allemaal verschillende landen. Ik heb Frans gehoord, iets van Noors of zweeds, engels natuurlijk (waarschijnlijk amerikanen). Wij waren de enige Nederlanders. Aangezien het weer heel slecht weer was vannacht en vanmorgen, was het erg druk op de weg en kwamen we iets te laat aan (sommige straten waren helemaal overstroomd, ondanks de mega hoge stoepranden). Daarom waren wij de allerlaatste die naar binnen mochten. Dus daar weer wachten, wachten,………… en toen eindelijk konden wij naar binnen met z’n 3en. Rewat was erg onder de indruk van de 4 mooie en netjes geklede dames. Hij kwam zelfs spontaan uit zichzelf bij mij zitten ;-) Er werden wat algemene vragen gesteld zoals: gaat het goed met Rewat ? Hebben jullie hem opgehaald in het pleeggezin ? en wanneer ? en over Sam zijn werk. En ze stelden nog wat vragen aan Rewat maar die had geen zin om te antwoorden, veelste verlegen. Nou, na 10 minuten stonden we weer buiten en werden we gefeliciteerd !! Yes……… die buikpijn was nergens voor  nodig !?

Daarna koffie met gebak natuurlijk om het te vieren ! En nog wat geshopt. Rewat achter de buggie scheurend door de hele winkel heen en mama snel kleertjes zoeken. Voor jongens zijn er echter niet zo heel veel kleertjes te vinden. Alles is gericht op meisjes. Heel veel rose en jurkjes.  2 shirtjes en een broek gevonden. Rewat is echt een kleintje want hij heeft de kledingmaat voor een kind van 3 (hier gaan de maten op leeftijd). En dan is het soms nog te groot. Ook lekker handig; komen we thuis, zit die beveiligingslabel nog aan de broek ;-( Kunnen we morgen weer terug. Ook lekker handig.

Morgen gaan we naar de dierentuin hier in Bangkok. Dhr Pramote moet onze papieren laten legaliseren bij de ambassade en dat is vlak bij de dierentuin. Ik hoop dat het dan wel droog blijft. Nu is het trouwens heerlijk weer. Ik zit lekker in m’n hempie op het dakterras dit verslag te schrijven en Rewat en papa zijn beneden aan het ravotten. Volgens mij slopen ze de boel want ik hoor me toch een herrie !! ;-)

We willen jullie allemaal super bedanken voor de leuke en lieve reacties op de blog !! Blijf dat vooral doen !! Want zo nieuwsgierig als jullie zijn naar onze verhalen, zo benieuwd zijn wij ook naar jullie reacties. Fijn om nog een beetje contact met het thuisfront te houden.

Ik zal proberen of we er een filmpje op kunnen zetten. Tot morgen weer !j

Sawadee, en zoals Rewat al zegt: bey bey

Foto's van de 5e en 6e dag

Vingerafdrukken ?? Ik ben toch geen crimineel ?? Achossss, hij heeft heel de dag met een blauwe duim gelopen.

"Ik kijk je toch lekker niet aan want ik wil hier niet meer blijven !!" De verzorgster van het kindertehuis die Rewat nog herkende.

Gemiddeld zijn er 3 verzorgsters per groep, op dit moment zijn de kinderen aan het slapen zodat de verzorgsters alles kunnen vouwen.

AAAaaaaaah, wat kan Tulip (de kleindochter van dhr Pramote)  hard gillen zeg, het doet gewoon pijn aan mijn oren !!
Tante Marianne, ik heb je pyama aan hoor, alleen is hij nog wel wat te groot.
Eigenlijk is alles te groot. Vanmiddag ging ik rennen en toen gleed mijn broek naar beneden......!! Dat was erg lachen ;-)

Loempia zit af te koelen voor de fan

De 6e dag samen

Gister heeft Sam gelukkig de weg terug gevonden met allemaal lekkere dingetjes uit de supermarkt. Vooral de aardbeienyoghurtjes vallen goed in de smaak bij Rewat. Na het avondeten, wat weer heerlijk was, hebben we nog even boven op het dakterras gezeten. En Rewat heeft alle plantjes water gegeven. Ze hebben nu dan ook voldoende water voor de aankomende 3 weken !! ;-)

Het was voor hem zo’n indrukwekkende dag vandaag en het planten water geven was een lekker ontspannende bezigheid dus Rewat was om 7u al heel rustig. We dachten we proberen nu maar gelijk of hij al wil gaan slapen en ja hoor, na een half uurtje was meneer al in dromenland. En wij trouwens ook want zo’n donkere kamer met een relaxed muziekje werkt voor ons ook erg slaapverwekkend.

Vanmorgen weer een erg indrukwekkende dag want we zijn in het kindertehuis geweest waar Rewat heeft gezeten. En we herkenden het tehuis gelijk, want het is hetzelfde tehuis als het you tube filmpje wat ik eerder op deze blog heb gezet. We  herkenden ook de meneer die de rondleiding gaf van het filmpje. Jeetje mina, wat een indrukwekkend en emotioneel bezoek. De 2 dames die ons ontvingen herkenden Rewat  en we denken dat ook hij hen herkenden want hij wilde ze niet aankijken. Was bang dat hij daar weer moest blijven. Ook toen we weer weggingen wilde hij die mevrouw niet gedag zeggen. Maar  tijdens de rondleiding ging het prima. De buggie was mee en het is super leuk om met die buggie te rijden. We hebben hem (de buggie) voor hem gekocht om erin te zitten maar hij wil alleen maar zelf rijden.

Ik heb zoveel mogelijk foto’s gemaakt en Sam heeft af en toe wat gefilmd. Het tehuis ziet er erg netjes uit. Alle speeltjes staan perfect naast elkaar opgesteld, alle ruimtes zijn super schoon en in de slaapzalen zie je de verzorgsters constant kleertjes en luiers vouwen. Trouwens heel bijzonder om al die bedjes met spijlen te zien met per zaal 25 tot 30 kinderen. In het totale tehuis wonen ongeveer 300 kinderen !! Er was ook een gebouw voor kinderen met HIV virus. Jeetje,……..daar schoot ik weer even helemaal vol zeg. Wat triest ;-( Er lag een klein manneke van 7 maanden aan  het zuurstof en die was zo vreselijk klein!! Daarnaast lag een jongetje van 3 maanden en die was even groot. Echt heel emotioneel en ik werd dan ook flink geraakt door deze kids.

In een andere ruimte met kinderen van 3 jaar kwamen de kinderen gelijk op ons afgerend en klampten ons aan of ze wilden zeggen: “neem mij mee !!” OchOchOch, ik wilde ze allemaal wel meenemen !!

Toen we weggingen kregen we een paar dingen mee wat ze daar nog hadden van Rewat: een fotoboekje met ongeveer 15 foto’s vanaf het moment dat hij daar is gekomen totdat hij naar  het pleeggezin ging (ongeveer 1,5 jaar). Heel blij dat we dat mogen meenemen. Verder nog een formulier waar een handafdruk van hem opstaat toen hij daar gekomen was en een kettinkje met een boeddhabeeldje eraan wat hij waarschijnlijk bij zich had toen hij daar kwam. Heel speciaal om die dingen mee te krijgen, zeker voor Rewat.

Rewat begint ook al een beetje Nederlandse woordjes te zeggen. Het was waarschijnlijk heel gebruikelijk om in het pleeggezin veel te boeren want dat gaat de hele dag door. We hebben hem nu geleerd om sorry te zeggen, wat heel grappig klinkt omdat hij de r niet uitspreekt zoals de chinezen, dus “solly”. Verder zeggen wij constant bij het eten “lekker”  met het handgebaar bij je oor en dat doet hij nu ook na. Heel grappig.

Morgen belangrijke dag: de boardmeeting. Heel spannend hoe dat zal verlopen en deze keer niet alleen voor Rewat maar ook zeker voor ons.

Tot morgen

Sawadee, xxx

maandag 21-3-2011

Het was gisteravond even spannend of Rewat wilde gaan slapen aangezien we nu bij dhr Pramote in huis zijn en het dus weer een nieuwe  omgeving voor hem is. Maar het is weer gelukt !! Yes, we zijn dan zo trots  op onszelf en op hem ;-) En weer heel de nacht doorgeslapen ! Oke hij werd om 7u wakker wat voor mij niet echt een ideale tijd is maar dat geeft helemaal niets. Ik ben al heel blij en verrast dat hij zo goed heel de nacht doorslaapt.

Vanmorgen zijn we naar het ministerie van buitenlandse zaken geweest met dhr Pramote en de maatschappelijk werkster van het kindertehuis waar hij onder valt. Wat een ervaring weer voor dat kleine manneke. Hij moest gemeten worden, op de foto en vingerafdrukken maken. Hij vond het maar wat spannend. Ik zag die teentjes helemaal opkrullen toen hij op de stoel moest gaan zitten voor de foto. En dan ook nog rechtzitten en recht vooruit kijken. Nou hij staat erop …… en precies zoals ze dat tegenwoordig ook in Nederland willen hebben, niet lachen en heel serieus.

Daarna zijn we naar een winkelcentrum gegaan om een buggie te kopen. Dat heeft hij ook nog nooit gezien ! Eerst heel onwennig om daarin te gaan zitten maar toen we eenmaal gingen rijden mochten we niet meer stoppen. Gelijk nog nieuwe schoenen gekocht en een nieuw setje voor de boardmeeting van woensdag.

Het is heel fijn dat dhr Pramote nu mee ging zodat hij uit kan leggen wat we willen. Zoals iets eten of schoenen passen. Ons snapt hij niet en dan gooit hij graag zijn kont tegen de kribben en roept: “mei au” (ik wil niet)

Het is nu half 5 en we zitten lekker in de schaduw op het dakterras. Rewat vermaakt zich prima in het kinderbadje met zijn gieter en vrachtauto. Sam is even naar de supermarkt. Ik hoop dat hij de weg kan vinden want dit is echt een megastad en waar dhr Pramote woont een doolhof aan straatjes. Het is trouwens bloedheet geworden. Ik denk de verwachtte 35 graden zeker. Maar we klagen niet want al die regen was ook niets.

Sawadee, tot gauw, xxx

foto's



en lekker slingeren, maar dan moet mama me wel opvangen

Even uitrusten na een indrukwekkend bezoek aan de tempel



Bij het hotel in Phitssnoluk is een speeltuintje en glijden vind ik super leuk !

Samen een wierookje branden

We hebben samen Thailand bedankt dat wij voortaan voor Rewat mogen zorgen en zijn pleegouders dat zij dat de afgelopen 1,5 jaar hebben gedaan.

bey bey

Zondag 20 maart 2011

Het is nu zondag half 2 (’s middags) en Rewat is uitgeput in slaap gevallen. Elke dag worden de uitdagingen groter.

Als we zeggen dat hij iets niet mag, word hij boos en gaat nu slaan en knijpen. Als we dan zeggen dat we slaan echt niet goed vinden  wordt het alleen maar erger. Nu gaan we heel consequent zijn hand vastpakken als hij slaat en nee schudden en zeggen: “nee” en “mai”(thais voor nee). Dan lopen we weg en negeren hem. Hij gaat dan nog wel mokken en huilen maar op een gegeven moment kunnen we hem oppakken om te troosten. Niet alleen zijn emoties vliegen van links naar rechts. Die van ons gaan gewoon mee. Als hij zo boos is en overstuur raakt, dan word ik eerst zelf ook boos, ja hallo, ik laat me niet slaan en schoppen door een kind van 4 !? En dan voel ik zo met hem mee, wat een frustratie zal er in hem zitten, ineens mag hij iets niet van ons en we begrijpen elkaar niet goed. Tuurlijk ben je boos en verdrietig en op die momenten word ikzelf ook weer verdrietig en hou ik het ook niet meer droog. Ook dat nog, een moeder die heel de dag loopt te janken ;-) Ja hallo, ik ben net bevallen dus de hormonen gieren door mijn lijf ………….;-)

Waarschijnlijk mocht hij bij zijn pleegouders heel veel. Het zijn ook zulke lieve mensen, ik kan me ook haast niet voorstellen dat zij boos op hem konden worden. We hebben nu besloten ons zoveel mogelijk op het  positieve te richten en veel met hem te spelen en te ravotten, dat vind hij geweldig. Hij schatert het echt uit van het lachen.

Wat een leerprocessen zeg en wat een uitdagingen. Zowel voor ons als voor Rewat. Maar wij leren beetje bij beetje wat thaise woorden en Rewat zegt ons steeds vaker na; “kom maar”, “King” van Lion King, en “bey bey” als we ergens weggaan.

Het blijkt dat hij een hoop dingen nog nooit heeft gezien of gedaan. Zoals tanden poetsen. Hij wist niet wat tie zag toen ik dat ging doen. Gelukkig hadden we een tandenborstel meegenomen en kon hij mij nadoen. Dat werkt ook het beste bij hem. Dingen zelf doen zoals eten en slapen en aankleden en dan gaat hij het nadoen. Als we zeggen of uitbeelden (gelukkig is lichaamstaal universeel) dat hij iets moet doen, dan zegt hij gelijk: “mei au” oftewel “ik wil niet”.

Kleuren in een kleurboek met stiften. Hij drukt zo hard op die stiften, dat hij door het papier heen gaat ;-) Maar prima hoor  jongen, het is jouw kleurboek, leef je uit !! Alleen de lakens van het bed en mijn jurk hebben nu ook alle kleuren van de regenboog.

Gelukkig eet en drinkt hij wel goed en gaat hij zelf ook regelmatig naar de wc. Dus daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. Straks om 3u gaan we naar het vliegveld om terug naar Bangkok te vliegen. Ben heel benieuwd hoe dat gaat. Alle nieuwe dingen zijn zo indrukwekkend voor hem dus dat zal met dit vliegen ook wel zo zijn. Dan kijkt hij met die mooie grote ogen heel verwonderd om zich heen en is het liefste kind op aarde ;-)

Nu weer terug in Bangkok. Vliegen ging supergoed, Rewat zat lekker aan het raam en keek z'n ogen uit.
Lekker gegeten, Mw Paramote is een superkokin, beter dan 't hotelfood. Morgen vroeg weer op. 09.15 uur naar 't adoptiecentrum en daarna naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor't  legaliseren van een aantal documenten. Dinsdag als het goed is, gaan we naar 't kindertehuis.

Sawadee van ons!!

foto's

de familie van dhr pramoot, zijn broer met kleinkinderen. Dhr Pramoot staat achter ons.

de eerste ontmoeting, nog wat onwennig

op weg naar het hotel terug, papa en Rewat in diepe rust

het is heel gezellig met z'n 3en

mijn favoriete bezigheid, aab-nahm, oftewel badderen

Gelukkig hebben we een spoedcursus thais gekregen van Dhr Pramoot zodat we iets beter snappen wat hij zegt. En zodat ook wij iets beter duidelijk kunnen maken wat we willen vragen. Al lijkt het of we het nooit goed uitspreken.

Het uploaden duurt hier zooooo lang, dat we de volgende foto's plaatsen als we terug zijn in Bangkok.
Morgen (zondag) vertrekken we om 17.00u met het vliegtuig met z'n 3en. Ben erg benieuwd hoe dat gaat.

zaterdag, de 3e dag samen

Gisteren ging redelijk goed. Rewat heeft wel een  paar keer een paniek aanval gehad. We wilden gaan eten in een winkelcentrum maar dat waren wat teveel indrukken waarschijnlijk want hij krijsde heel de boel bij elkaar. En ook ’s avonds bij het eten had hij er geen zin in. Dan word hij heel boos en gaat op de grond  zitten en soms zelfs slaan. We hebben hem maar gewoon met rust gelaten en zijn zelf gaan eten. En ja hoor, toen kwam hij zelf naar de tafel en pakte zijn lepel om te eten.

En ’s avonds met naar bed gaan was het natuurlijk ook weer even paniek. Uiteraard logisch, hij zal echt wel heimwee hebben en zijn “oude” huis  en pleegouders missen. We hebben hem toen wat afgeleid met de filmpjes die we gemaakt hadden van hem. Heel langzaam werd hij wat rustiger. We hebben toen ook niet meer gezegd dat hij moet slapen maar hebben zelf pyama aangedaan en bij hem gaan liggen. Boekje erbij en rustige muziek en het werkte !! Hij gaat op zijn buik liggen met zijn billen omhoog, heel grappig gezicht en dan valt hij in slaap. Weer heel de nacht doorgeslapen tot 7u.  Wat een fantastisch mooi gezicht om zo’n klein manneke heerlijk rustig te zien liggen, wat een rijkdom !! We raakten niet uitgekeken.

Wat hij ook helemaal fantastisch vindt is in bad. Hij raakt helemaal door het dolle heen, rugkrol, borstkrol, spetteren als een gek, de hele badkamer is doorweekt maar Rewat schatert het uit van het lachen. Geweldig om te zien en te horen.

Vandaag zijn we naar de bekendste tempel van Phitsanoluk geweest om, zoals de boeddhistische taaien doen, een bloem te offeren en een wierookje te branden. Om Thailand en zijn pleegouders te bedanken dat wij voor dit kleine wonder mogen zorgen. Het was heel indrukwekkend en zeker voor Rewat.  Met de tuktuk terug wat weer één groot feest was.

Nu lekker even chillen in de hotelkamer en frietjes eten. Dat blijkt hij dus ook lekker te vinden.

En met zijn autootjes spelen om die tegen elkaar te laten botsen is ook één groot feest.

So far so good, het is nu 1u en nog steeds gaat het goed. Elke dag een klein stapje verder.

Even kijken of ik de foto's erop krijg. In de tussentijd steelt Rewat de show met zijn autootjes in de lobby. Hij heeft net vrienden gemaakt met de belboy van het hotel ;-)

De 2e dag met z'n drietjes

Vanmorgen nog net op tijd voor onze ontbijt afspraak met dhr Pramote. Wat rijst en bouillon voor Rewat en dat ging er goed in. Met dhr Pramote mee gegaan naar het station om een treinkaartje te kopen want hij gaat vanavond al met de nachttrein terug naar Bangkok. Nog even bij zijn familie langs geweest en wat autootjes voor Rewat gekocht. (daar had hij gisteren Rewat mee "omgekocht" om te gaan slapen;-)

Om 12u zijn wij terug gegaan naar het hotel omdat dit zijn slaaptijd is. Maar slapen ho maar. Oke, niet slapen ook goed. Dan slaap je vannacht lekker (hopen we).
Naar een winkelcentrum gegaan om wat te shoppen en eten maar waarschijnlijk waren dat teveel indrukken want Rewat wilde niets eten en raakte weer in paniek. Toen besloten maar terug naar de hotelkamer te gaan omdat het daar nu een vertrouwde omgeving voor hem is. En dat klopte want we hebben de hele middag daar gespeeld met elkaar en met de auto's en koprollen gemaakt. En Rewat schaterd het echt uit van het lachen. Hij heeft echt de leukste en aanstekellijkste lach van allemaal.

We hebben ook al aardig wat gefilmd en foto;s gemaakt. Ik zal proberen vanavond wat op deze site te zetten. Helaas hebben we alleen internet in de lobby na het hotel en niet op de kamer.
Ik ga nu gauw weer naar boven want hij heeft nog niet eerder meegemaakt dat 1 van ons even weg was.

Tot snel!!

Liefs,
Rewat en zijn papa en mama

Vandaag de grote dag

Vanmorgen vroeg  om 7u met het vliegtuig naar Phitsanoluk. Wat een spannende dag. We weten eigenlijk niet hoe deze dag eruit zal zien en of we Rewat ook ophalen. De vlucht is maar 3 kwartier dus dat ging super snel.

Dhr Pramote is in Phitsanoluk geboren en heeft nog familie daar wonen. Hij belt zijn neef om ons van het hotel naar het pleeggezin te brengen. We stoppen eerst nog bij het ouderlijke huis van dhr Pramote  waar de broer van Dhr Pramote nu woont met zijn vrouw, zoon en schoondochter en 3 kids. Echt te schattig die kinderen. In leeftijd van 2,5 en vier en 7. Het huis is een soort garage waar de kinderen vrij kunnen rennen en spelen. Meer heb je toch eigenlijk niet nodig. Af en toe wat eten,  drinken en ruimte en tijd  om lekker te spelen.

Dan  gaan we verder op pad. Het is best nog een heel eind rijden en geen idee waar we heen gaan.

En oh ja, het regent al 2 dagen onafgebroken. Het lijkt wel of we in Nederland zijn. Het zou toch 36 graden zijn ?? We hebben het hartstikke koud !

Dan stoppen we bij een gebouw waar  5 of 6 mensen staan en ineens zie ik daartussen een klein manneke zitten met een grote,blauwe nike muts op. En ja hoor dat is Rewat.

Aaach hij kijkt zo zielig !! ;-((

Hij moet echt even de kat uit de boom kijken. Dhr Pramote leidt hem een beetje af door foto’s  met hem te gaan maken. En heel langzaam schuift hij wat dichter naar ons toe. Ik heb hem wat snoepjes gegeven en die vind hij wel erg lekker. Dan zit hij bij Sam en geven we hem de rugzak met kadootjes.

Ik heb zooooo met hem te doen. Wat zal er nu door dat koppie heen gaan ? Vreemde blanke mensen die raar praten. Hoeveel zal hij al weten van wat er gaat gebeuren ?? Het pakketje met fotoboekje en olifantje wat we hadden opgestuurd,  is in ieder geval goed ontvangen en de maatschappelijk werkster vraagt of de pleegouders het fotoboekje mogen houden. Tuuuuuurlijk !!

Dan gaan we naar het huis van de pleegouders wat op datzelfde terrein is. Ken je die huisjes die vaak bezocht worden in Spoorloos, zo’n klein stenen huisje waar 2 mensen voor zitten, geen weg of tuin maar gewoon gras en natuur wat zijn eigen weg gaat. Nou dat is dus het huis van de pleegouders. Ik zie ook ineens die hond van de foto. Aangezien het nog steeds regent springen we tussen de modder en plassen door naar de pleegouders toe. Daar vragen we via dhr Pramote van alles over zijn gewoonten. Slapen, eten, drinken. Zijn pleegmoeder vertelt dat Rewat heel lief is en erg makkelijk. Hij kan zelf eten en drinken en naar de wc. Ineens krijg ik het te kwaad. Ik heb zo te doen met die pleegmoeder. Hoe vreselijk moet het voor haar zijn om afscheid van Rewat te moeten nemen. Dhr Pramote probeert eroverheen te praten en me af te leiden maar ik kan niet meer stoppen met huilen. En ook nu ik dit zit te typen bungelen de tranen weer over mijn wangen.  We doen er goed aan, toch……….?? Ik vraag of ik even binnen mag kijken en foto’s mag maken. Dat lijkt met voor Rewat goed mocht hij daar in de toekomst naar vragen. Uiteindelijk heb ik alleen een foto van de kamer waar hij slaapt gemaakt omdat ik zo onder de indruk ben van het huis(je). Deze mensen hebben vanuit de goedheid en liefde uit hun hart voor Rewat gezorgd maar kunnen zich dat eigenlijk helemaal niet  permitteren.

Dhr Pramote stelt  voor om te gaan. Gaat Rewat ook al mee dan ?? Ja hoor, hij heeft zijn rugzak ingepakt en op zijn rug gebonden, klaar om te gaan. Ik probeer niet te huilen en ben er eigenlijk nog niet klaar voor om die lieve mensen achter te laten, maar goed, ik  probeer me goed te houden voor mijn zoon. Rewat neemt afscheid van zijn pleegmoeder en stapt heel makkelijk in de auto. Niks aan de hand. Hij zwaait uitbundig terwijl wij wegrijden en ik  …………ik hou het niet meer en laat de tranen stromen. En die kraan is niet meer dicht te krijgen want elke x als ik alleen al denk aan hoe moeilijk dit voor Rewat moet zijn en voor zijn pleegouders, word het weer nat op mijn wangen. Vooral op de momenten dat Rewat het ook moeilijk heeft, zoals bij het eten en slapen. Dan zegt hij steeds “nahm” oftewel “naar huis” .

En dan ’s avonds de grote uitdaging, slapen. Aaaaachot dat manneke is helemaal in paniek. Roept onafgebroken “nahm” , en is ontroostbaar. Uiteindelijk, na van alles geprobeerd te  hebben, hebben we dhr Pramote gevraagd of hij wil komen om met hem te praten om hem wat rustiger te krijgen.  Gelukkig lukt dat.  Uiteindelijk ben ik bij m in bed gaan liggen met mijn voet tegen zijn voetje aan en is hij in slaap gevallen. We dachten, die zal vast nog wel regelmatig wakker worden maar vanmorgen was het half 9 toen hij wakker werd !!

Vandaag weer een nieuwe spannende dag met elkaar.

We zijn er !!

Zo dat ging snel......!! De vlucht ging super goed en snel. Voor ik het wist was de helft al om. Nog even wat lezen en eten en de landing werd al ingezet. Hopelijk gaat alles zo soepel deze weken ;-)

We zijn al helemaal ingeburgerd bij de familie Pramote. Dhr en mw Pramote wonen in het centrum van Bangkok met hun zoon en schoondochter en kleindochter Tullip van 2jr. En met de hond Loempia.
Voor we het weten zitten we aan een bakkie echte Douwe Egberts koffie met aan de ene kant Tullip die liedjes met ons zingt en aan de andere kant Loempia die maar geen genoeg van mijn benen kan krijgen.

Morgenochtend heeeeeel vroeg (5.00u)vertrekken we naar Pitsanoluk waar Rewat in het pleeggezin woont.
Dus we gaan nu nog even 1 koffer inpakken ( de rest laten we hier) en lekker slapen en morgen is al de grote dag, dan gaan we Rewat ontmoeten en misschien ook al ophalen. We blijven in ieder geval tot zondag daar.

Welterusten (het is hier nu 20.45u) en tot morgen.
xxx

We gaan !!!

De koffers zijn gepakt, kadootjes ingepakt (speciaal voor dhr Pramote stroopwafels ;-), ballonnen en jojo's voor de kids, mooie gevulde rugzak voor Rewat (dankjewel, tante Greet). Oftewel,........ we zijn er helemaal klaar voor !!

Het is toch niet te bevatten dat we over 3 dagen onze zoon voor het eerst in onze armen kunnen sluiten ?! En vanaf die dag zijn we voortaan met z'n drieen.
Een mooi tijdperk van 20 jaar samen komt tot een einde en een super vet nieuw tijdperk met z'n drieen breekt aan. En niet voor 20 jaar, maar voor de rest van ons leven...............! Hoe cool is dat !?

We willen iedereen die zo met ons meeleeft hartstikke bedanken voor alle lieve kaartjes, telefoontjes, mailtjes en smsjes. Echt super en hartverwarmend !!!!! Sommigen leven zo mee dat ze nog zenuwachtiger zijn dan wij !! Nou  die zenuwen hebben mij vannacht ook gevonden hoor, echt voor geen meter geslapen. Maar goed, dan slaap ik vannacht in het vliegtuig tenminste lekker.

Mocht je ons willen mailen, dan kan dat via e-mail: sedap@live.nl.
Verder proberen we elke dag op deze blog te schrijven (als de internet verbinding bij dhr Pramote ons niet in de steek laat). En laat daar ook gerust een berichtje achter, vinden we super leuk. Ook om jullie te blijven volgen wat er in Nederland allemaal gaande is.

Veel liefs en tot gauw ;-)
Sam en Corola
xxx

De vlucht is geboekt !

Alle afspraken zijn bevestigd en de vlucht is geboekt !!
We vertrekken di 15 maart as om 21.40u van Schiphol om dan de volgende dag, woensdag 16-3, om 14.30u uit het vliegtuig te rollen in Bangkok.
Terug vertrekken we za 2 april om 12.30u plaatselijke tijd uit Bangkok en komen we diezelfde dag om 19.25u met z'n drietjes aan op Schiphol. Het zijn lange vluchten van ongeveer 11 uur met 6 uur tijdsverschil dus dat wordt een lekkere yetlag ;-)

Het aftellen is begonnen......nog maar 12 dagen voor we Rewat in onze armen kunnen sluiten..................!!
Want na aankomst in Bangkok en het afhandelen van de benodigde formaliteiten, vertrekken we donderdag naar Phitsanulok (400 km boven Bangkok) waar Rewat nu in het pleeggezin woont. En dan gaan we hem vrijdags voor het eerst ontmoeten ...........!! Héél spannend allemaal.
Dan gaan we zondags weer terug naar Bangkok om op woensdag 23 maart naar de boardmeeting te gaan.
Dit wordt ook een hele spannende dag want hier vind de officiele juridische overdracht plaats. Je kunt het vergelijken met een rechtbank. We moeten ons daar met z'n drietjes melden, in nette kleding, Sam in pak (lekker hoor bij 35graden) en ook ik moet m'n kittige zomerse jurkje even in de koffer laten liggen. Zelfs speciaal voor deze bijzondere gelegenheid een mooie degelijke jurk gekocht.
De boardmeeting bestaat uit 15 "hoge" heren en dames, zoals de direkteur van het adoptiebureau en de direkteur van het kindertehuis, die ons wat vragen gaan stellen. En als we dan de goeie antwoorden geven (?!) is de juridische overdracht rond !
En dan gaan we pas echt feest vieren want dan gaan we een weekje lekker chillen, aan elkaar wennen, zandkastelen bouwen op het strand en zwemmen in Hua Hin (zo'n 350 km onder Bangkok).
Na een week weer terug naar Bangkok om  Rewat zijn paspoort en visum op te halen en op naar het kouwe kikkerlandje Holland. Ik hoop dat de sneeuw en de vrieskou zich dan niet meer zal laten zien zodat Rewat naast de cultuurshock die hij zeker zal gaan ervaren, ook niet nog eens een temperatuur verschil van 30 graden over zich heen zal krijgen.

De laatste voorbereidingen en dan, over ruim een week, is het dan toch eindelijk zover..............
we gaan onze zoon ophalen ! Hoe bijzonder is dat.......... !!

Liefs van de nu al trotse papa en mama van Rewat
xxx