Zondag 20 maart 2011

Het is nu zondag half 2 (’s middags) en Rewat is uitgeput in slaap gevallen. Elke dag worden de uitdagingen groter.

Als we zeggen dat hij iets niet mag, word hij boos en gaat nu slaan en knijpen. Als we dan zeggen dat we slaan echt niet goed vinden  wordt het alleen maar erger. Nu gaan we heel consequent zijn hand vastpakken als hij slaat en nee schudden en zeggen: “nee” en “mai”(thais voor nee). Dan lopen we weg en negeren hem. Hij gaat dan nog wel mokken en huilen maar op een gegeven moment kunnen we hem oppakken om te troosten. Niet alleen zijn emoties vliegen van links naar rechts. Die van ons gaan gewoon mee. Als hij zo boos is en overstuur raakt, dan word ik eerst zelf ook boos, ja hallo, ik laat me niet slaan en schoppen door een kind van 4 !? En dan voel ik zo met hem mee, wat een frustratie zal er in hem zitten, ineens mag hij iets niet van ons en we begrijpen elkaar niet goed. Tuurlijk ben je boos en verdrietig en op die momenten word ikzelf ook weer verdrietig en hou ik het ook niet meer droog. Ook dat nog, een moeder die heel de dag loopt te janken ;-) Ja hallo, ik ben net bevallen dus de hormonen gieren door mijn lijf ………….;-)

Waarschijnlijk mocht hij bij zijn pleegouders heel veel. Het zijn ook zulke lieve mensen, ik kan me ook haast niet voorstellen dat zij boos op hem konden worden. We hebben nu besloten ons zoveel mogelijk op het  positieve te richten en veel met hem te spelen en te ravotten, dat vind hij geweldig. Hij schatert het echt uit van het lachen.

Wat een leerprocessen zeg en wat een uitdagingen. Zowel voor ons als voor Rewat. Maar wij leren beetje bij beetje wat thaise woorden en Rewat zegt ons steeds vaker na; “kom maar”, “King” van Lion King, en “bey bey” als we ergens weggaan.

Het blijkt dat hij een hoop dingen nog nooit heeft gezien of gedaan. Zoals tanden poetsen. Hij wist niet wat tie zag toen ik dat ging doen. Gelukkig hadden we een tandenborstel meegenomen en kon hij mij nadoen. Dat werkt ook het beste bij hem. Dingen zelf doen zoals eten en slapen en aankleden en dan gaat hij het nadoen. Als we zeggen of uitbeelden (gelukkig is lichaamstaal universeel) dat hij iets moet doen, dan zegt hij gelijk: “mei au” oftewel “ik wil niet”.

Kleuren in een kleurboek met stiften. Hij drukt zo hard op die stiften, dat hij door het papier heen gaat ;-) Maar prima hoor  jongen, het is jouw kleurboek, leef je uit !! Alleen de lakens van het bed en mijn jurk hebben nu ook alle kleuren van de regenboog.

Gelukkig eet en drinkt hij wel goed en gaat hij zelf ook regelmatig naar de wc. Dus daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. Straks om 3u gaan we naar het vliegveld om terug naar Bangkok te vliegen. Ben heel benieuwd hoe dat gaat. Alle nieuwe dingen zijn zo indrukwekkend voor hem dus dat zal met dit vliegen ook wel zo zijn. Dan kijkt hij met die mooie grote ogen heel verwonderd om zich heen en is het liefste kind op aarde ;-)

Nu weer terug in Bangkok. Vliegen ging supergoed, Rewat zat lekker aan het raam en keek z'n ogen uit.
Lekker gegeten, Mw Paramote is een superkokin, beter dan 't hotelfood. Morgen vroeg weer op. 09.15 uur naar 't adoptiecentrum en daarna naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor't  legaliseren van een aantal documenten. Dinsdag als het goed is, gaan we naar 't kindertehuis.

Sawadee van ons!!