De 6e dag samen

Gister heeft Sam gelukkig de weg terug gevonden met allemaal lekkere dingetjes uit de supermarkt. Vooral de aardbeienyoghurtjes vallen goed in de smaak bij Rewat. Na het avondeten, wat weer heerlijk was, hebben we nog even boven op het dakterras gezeten. En Rewat heeft alle plantjes water gegeven. Ze hebben nu dan ook voldoende water voor de aankomende 3 weken !! ;-)

Het was voor hem zo’n indrukwekkende dag vandaag en het planten water geven was een lekker ontspannende bezigheid dus Rewat was om 7u al heel rustig. We dachten we proberen nu maar gelijk of hij al wil gaan slapen en ja hoor, na een half uurtje was meneer al in dromenland. En wij trouwens ook want zo’n donkere kamer met een relaxed muziekje werkt voor ons ook erg slaapverwekkend.

Vanmorgen weer een erg indrukwekkende dag want we zijn in het kindertehuis geweest waar Rewat heeft gezeten. En we herkenden het tehuis gelijk, want het is hetzelfde tehuis als het you tube filmpje wat ik eerder op deze blog heb gezet. We  herkenden ook de meneer die de rondleiding gaf van het filmpje. Jeetje mina, wat een indrukwekkend en emotioneel bezoek. De 2 dames die ons ontvingen herkenden Rewat  en we denken dat ook hij hen herkenden want hij wilde ze niet aankijken. Was bang dat hij daar weer moest blijven. Ook toen we weer weggingen wilde hij die mevrouw niet gedag zeggen. Maar  tijdens de rondleiding ging het prima. De buggie was mee en het is super leuk om met die buggie te rijden. We hebben hem (de buggie) voor hem gekocht om erin te zitten maar hij wil alleen maar zelf rijden.

Ik heb zoveel mogelijk foto’s gemaakt en Sam heeft af en toe wat gefilmd. Het tehuis ziet er erg netjes uit. Alle speeltjes staan perfect naast elkaar opgesteld, alle ruimtes zijn super schoon en in de slaapzalen zie je de verzorgsters constant kleertjes en luiers vouwen. Trouwens heel bijzonder om al die bedjes met spijlen te zien met per zaal 25 tot 30 kinderen. In het totale tehuis wonen ongeveer 300 kinderen !! Er was ook een gebouw voor kinderen met HIV virus. Jeetje,……..daar schoot ik weer even helemaal vol zeg. Wat triest ;-( Er lag een klein manneke van 7 maanden aan  het zuurstof en die was zo vreselijk klein!! Daarnaast lag een jongetje van 3 maanden en die was even groot. Echt heel emotioneel en ik werd dan ook flink geraakt door deze kids.

In een andere ruimte met kinderen van 3 jaar kwamen de kinderen gelijk op ons afgerend en klampten ons aan of ze wilden zeggen: “neem mij mee !!” OchOchOch, ik wilde ze allemaal wel meenemen !!

Toen we weggingen kregen we een paar dingen mee wat ze daar nog hadden van Rewat: een fotoboekje met ongeveer 15 foto’s vanaf het moment dat hij daar is gekomen totdat hij naar  het pleeggezin ging (ongeveer 1,5 jaar). Heel blij dat we dat mogen meenemen. Verder nog een formulier waar een handafdruk van hem opstaat toen hij daar gekomen was en een kettinkje met een boeddhabeeldje eraan wat hij waarschijnlijk bij zich had toen hij daar kwam. Heel speciaal om die dingen mee te krijgen, zeker voor Rewat.

Rewat begint ook al een beetje Nederlandse woordjes te zeggen. Het was waarschijnlijk heel gebruikelijk om in het pleeggezin veel te boeren want dat gaat de hele dag door. We hebben hem nu geleerd om sorry te zeggen, wat heel grappig klinkt omdat hij de r niet uitspreekt zoals de chinezen, dus “solly”. Verder zeggen wij constant bij het eten “lekker”  met het handgebaar bij je oor en dat doet hij nu ook na. Heel grappig.

Morgen belangrijke dag: de boardmeeting. Heel spannend hoe dat zal verlopen en deze keer niet alleen voor Rewat maar ook zeker voor ons.

Tot morgen

Sawadee, xxx